Frans Hals (circa 1582-1666) is de beroemdste schilder die ooit in Haarlem heeft gewoond. Hij wordt vooral geroemd om zijn 'losse' manier van schilderen en om zijn gave om personen levensecht uit te beelden.
Hals werd geboren in Antwerpen, als zoon van een rijke lakenkoopman. Al op jonge leeftijd verhuisde hij met zijn familie naar Haarlem. Daar werd hij vanaf 1591 samen met twee van zijn broers opgeleid door de schilder Karel van Mander.
In 1610 werd Hals als zelfstandig meester in het Lucasgilde te Haarlem opgenomen. In datzelfde jaar trouwde hij met Anneke Harmensdochter, die tot een welgestelde en invloedrijke Haarlemse familie behoorde. Hij kreeg met haar twee kinderen. Eén van zijn kinderen en Anneke stierven jong.
In 1617 trouwde Hals opnieuw, met Lysbeth Reiniersdochter. Met haar kreeg hij nog negen kinderen.
Hals werd in zijn tijd al zeer gewaardeerd en gevierd. Toch zat hij voortdurend in de schulden. Zijn eerste vrouw Anneke moest in 1615 in een armengraf begraven worden en voor zijn kind zocht hij een tehuis. Later werd hij aangeklaagd door zijn slager, bakker en schoenmaker vanwege uitstaande schulden. En aan het eind van zijn leven moest hij zelfs in 1662 voor bijstand bij het stadsbestuur aankloppen.
De portretten van Hals geven de in die tijd ontstane sociale laag van burgers weer. Rijkere mensen klopten bij Hals aan voor een portret. Hals schilderde ook de lagere lagen in de samenleving zoals boeren, soldaten vissers, volksvrouwen en dronkaards.
Bron
Frans Hals
