Wybrand Hendriks was in zijn tijd een bekend portretschilder. De gegoede burgerij liet zich graag door hem portretteren. Met zijn echtgenote Agatha Ketel vestigde hij zich in 1785 in Haarlem, waar hij 'casteleyn' (curator) van Teylers Stichting werd. Tijdens zijn beheer is de kunstverzamelingen spectaculair uitgebreid. De belangrijkste aanwinst is zonder twijfel een aantal Italiaanse tekeningen, voor het grootste deel afkomstig uit de collectie van Christina van Zweden. Naast deze bezigheden bleef hij tekenen en schilderen en werd hij benoemd tot mededirecteur van de Haarlemse Tekenacademie. In het door hem bewoonde Fundatiehuis (het voormalige woonhuis van Pieter Teyler) beschikte hij over een atelier.
Dit dubbelportret is gemaakt tussen omstreeks 1800 en 1804, in de tijd dat Hendriks met zijn vrouw in het Fundatiehuis woonde. Hendriks' beroep zie je terug in twee voorwerpen: de tekenpen op de tafel en de tekeningenportefeuille links op de voorgrond. Het schilderij is een zogenaamd conversatie- of babbelstuk. Deze portretvorm werd mede dankzij Hendriks in Nederland op een hoog niveau gebracht.
Bron
Wybrand Hendriks en zijn vrouw Agatha Ketel
