Nicolaas Beets werd geboren in de Koningstraat, als zoon van een apotheker. Als theologiestudent schreef hij in 1839 zijn beroemdste werk, Camera Obscura. In een van de verhalen in Camera Obscura beschrijft Beets het bezoek dat hij op een zondagmiddag, met zijn neef Robertus Nurks, aan de Haarlemmerhout brengt. Het is geen succes. Nurks komt uit Amsterdam en vindt Haarlem maar een ‘mal klein stadje’.
De ironie wil dat Beets later, als predikant in Heemstede (1840-1854), juist als een vertegenwoordiger van de burgerlijke zelfgenoegzaamheid bekend komt te staan. Hij bevestigt enigszins het beeld van Haarlem als een saaie provincieplaats.
Beets was ook een abolitionist. Hij hield in 1856 een toespraak bij de Nederlandsche Maatschappij tot Bevordering van de Afschaffing der Slavernij:
'Geliefde Landgenooten, Zoo lang de Vrijheid het hoogste en dierbaarste goed des menschen zal zijn, zal de slavernij zijn diepste vernedering en zijn vreeselijkste ellende wezen. Wat is het dat de harten van Nederlanders vergeten doet te kloppen? Is het onverschilligheid voor het lot van stervelingen van een ander volk en van een andere kleur?... Liefde tot den naaste moet op de bevrijding van den Slaaf aandringen.'
In 1962 wordt in de Haarlemmerhout het Hildebrandmonument onthuld.
